Saturday, January 29, 2011

Monstera Deliciosa

Μία εβδομάδα άρρωστη και ο κήπος τα βγάζει πέρα μόνος του. Σήμερα όμως δεν άντεξα άλλο να βλέπω τη μονστέρα του σπιτιού να μαραζώνει έτσι. Ήταν το πρώτο θύμα της μετακόμισης αυτό το πλάσμα, στο προηγούμενο σπίτι ήταν ευτυχής και αυτάρκης, τα καινούρια φύλλα άνοιγαν απαλά και έσκαγαν μικρές δόσεις τρυφερού πράσινου στο σαλόνι. Τώρα όμως τα πράγματα άλλαξαν για τη Μονστέρα, τα φύλλα της άρχισαν να να ξεραίνονται στις άκρες και για καινούρια φύλλα ούτε λόγος. Έτσι, σήμερα, πήρα την κατάσταση στα χέρια μου.
Πρώτα της έλυσα τα φύλλα και άφησα να δώ προς τα που τα στέλνει το ίδιο το φυτό. Την είχα μπλαστρώσει για την μετακόμιση και ακόμα έτσι έστεκε η καημένη! Μετά της καθάρισα ένα ένα τα φύλλα με χλιαρό νερό γιατί αυτή είναι μια κίνηση που γίνεται συνήθως το καλοκαίρι και το φυτό θέλει προστασία από το κρύο. Έμαθα μάλιστα ότι χρειάζεται υγρασία και μην έχοντας περισευούμενη τύρφη στο σπίτι, της έβαλα γύρω από τη ρίζα - αφού την πότισα πρώτα όση τύρφη βρήκα στις γλάστρες που μου είχαν φέρει για τα χριστούγεννα.
Θα έχετε δεί ότι όπως μεγαλώνουν τα φύλλα της μονστέρας αναπτύσσονται κάτι εξωτερικά ριζίδια στο κορμό της που εξέχουν σαν ξεραμμένα κλειστά φύλλα. Αυτές τις καινούριες ρίζες τις έβαλα σε νερό, μια μικρή πλαστική δεξαμενούλα που κάθεται στο χώμα της γλάστρας μακριά από τη ρίζα του φυτού. Στο τέλος στερέωσα τα φύλλα της όχι σε άξονα με βρύα, όπως διάβασα σε διάφορα δεξιά και αριστερά, αλλά στον αέρα χρησιμοποιώντας σκοινί, μολύβια ΙΚΕΑ και μερικούς συνδετήρες σε σχήμα @. Νομίζω ότι μετά από όλα αυτά την άκουσα να αναπνέει πιο ελαφριά,αλλά μπορεί να είναι και ιδέα μου.
Η μονστέρα έρχεται από το μακρινό Μεξικό. Στην άγρια εκδοχή της φυτρώνει σε σκιερό τόπο και καβαλάει τα δέντρα για λίγο περισσότερο φώς. Τα καινούρια φύλλα έχουν σχήμα καρδιάς το οποίο όμως μεταλάσσεται με αλλεπάληλα "κοψίματα" στις ενώσεις. Όπως ακριβώς συμβαίνει και στη λογοτεχνία, δηλαδή. Ξεκινάει ο ήρωας με καρδιά ελαφριά και καταλήγει νευρωτικό κουρέλι στα ψυχιατρεία.... Ευτυχώς η Μονστέρα δεν είναι ηρωίδα καμιάς ιστορίας. Είναι ύπαρξη με φύλλα, κορμό και ρίζες. Να μη ξεχάσω το λίπασμα από Απρίλη ως Σεπτέμβρη! Θα σας ενημερώνω για τα καθέκαστα και με την πρώτη ευκαιρία θα ανεβάσω και φωτό.

Tuesday, January 18, 2011

Ο ΚΗΠΟΣ




Η αυλή είναι ένα ολόκληρο σπίτι από μόνη της! Μόνιμοι κάτοικοι τα φυτά! Είναι εξαίσιο όλο αυτό το πράσινο γύρω! Οξυγόνο, άφοβη αναπνοή, διαύγεια, ηρεμία.
Θα χρησιμοποιήσω τη μέθοδο παρατήρηση - μελέτη - κοινή λογική για να την περιποιηθώ. Φυσικά υπάρχει και η "Κυρία προσλαμβάνουσα". Μικρή βοηθός της μάνας, όλο και κάτι έχει κρατήσει το σφουγγαρόμυαλό μου.
Ένα ημερολόγιο κηπουρικής λοιπόν θα βρείτε στις αναρτήσεις της φρέσκιας κηπουρίνας. Για εξώφυλλο έχει τον Κήπο, μια ζωγραφιά του 2001. Αν την κοιτάξετε προσεκτικά θα δείτε ότι σε αυτόν τον κήπο είναι νύχτα και μέρα μαζί. Είναι φτιαγμένος με κραγιόν, βερνίκι νυχιών, κολλάζ χαρτιού και φακής, και μια ισπανική δεκάρα. Όταν το ζωγράφισα ζούσα σε διαμέρισμα. Τώρα ο κήπος δεν είναι μόνο ζωγραφιά. Ας σηκώσω τα μανίκια λοιπόν και το πρώτο που θα κάνω είναι... να βρώ ένα καλό δικτυακό δελτίο καιρού. Αυτό είναι το μεγαλείο στην έξω ζωή! Κουμάντο κάνει ο καιρός. Για τη μέσα ζωή και τα κουμάντα της θα πρέπει να βρείτε άλλο blog!

Σε αυτό πάντως θα διαβάσετε για μια ροδιά νάνο, δύο φοινικοειδή δέντρα, δύο φίκους, μια φίτσια, 2 δράκαινες, 2 φτέρες, μια περί... κάπως μου το είπαν το ξέχασα που μάλιστα άργησε να ξεγυμνωθεί από τα φύλλα της και κοκκίνησε όταν τα έχασε, και πέντε ζαρντινιέρες, τόσο επί τόσο - να το βρώ- που μένουν άδειες, βρώμικες, και περιμένουν με ανυπομονησία να δουν με τι θα γεμίσουν. Τα βράδια δεν με αφήνουν να κοιμηθώ με την πολυλογία τους για το θέμα. Αυτοί είμαστε λοιπόν και σας καλωσορίζουμε. Ουπς ξέχασα και το Τέρας. Ναί, τώρα είμαστε όλοι. Καλώς ήρθατε!